Kısa bir mola: Kendini yaşamak

Mutsuz çocukluk yaşantıları ve olumsuz duygular sonucu kendimize yabancılaştığımız için kendimizi yaşamanın ne demek olduğunu bilemeyebiliyoruz bazen…

Bir insanın kendisini yaşayabilmesi ne demek? Neden toplum tarafından bu durum toplum düzenine aykırı olarak ya da kişinin sapıtacağı yönünde algılanıyor? Bir insanın kendisini yaşaması için süreci toplumdan değil kendisinden başlatmalı der Engin Geçtan. Çocukluktan bu yana edindiğimiz ve öğrendiğimiz deneyimlerle buna eşlik eden olumsuz duyguların bastırılması ile duygularımızı dürüstçe yaşayamayan insanlar olduk. . Bundan dolayıdır ki kendi benliğimizden uzaklaşıp ya ötekinin ya da toplumun tutsağı olduk. Kendimiz dışındaki benliklerin egemenliği altına girerek kendimize yabancılaştık. İşte kendini yaşayamamak demek bu demek.

Geçtan ‘’İnsan dış etmenler tarafından engellenmedikçe kendi yönünü seçebilme yeteneğine sahip bir varlıktır’’ der. Çocukluktan bu yana çeşitli koşullanmalar ile öğrenen ve büyüyen birey, kendi içsel süreçlerinden haberdar olarak seçimler yapar. Kişinin kendi içsel yaşantısını tanıyabilmesi için dış dünyayı tehlikeli bir yer olarak algılamaması gerekir. Geçmişten günümüze koşullar çok farklı olsa da insanlar yine de kendilerine ait olan o yaşamı yaşamayı başarabilmişlerdir. Savaş durumlarında bile insanlar bir şekilde hayatlarına devam etmiş; aşık olabilmiş, giyimlerine özen gösterebilmiştir. İlkel toplumlarda günümüz insanın yaşadığı gibi bir yalnızlık, yabancılaşma veya anlamsızlık yoktu. Çünkü geçmişte geleneklerin belli koruyuculuğu vardı. Elbette o dönemdeki insanlarda kendilerini gerçekleştirme konusunda bedel ödemişlerdi.

Kendini yaşamanın diğer bir kolaylığı ise şu şekilde gerçekleşir: Kabullenerek.

Evet, hayat zor, yaşam zor. Ama bununla inatlaşarak zamanımızı boşa tüketmek yerine, yaşamın zorluğunu kabullenip, savaşmalıyız. Duygularımızı dürüstçe yaşayabildiğimiz ve kısırdöngülerin tutsağına kapılmadığımız sürece kendimizi yaşar ve bu gücü kendimizde bulabiliriz.

“İnsanın kendi içindeki kargaşa, toplumsal kargaşadan daha ürkütücüdür.”

Engin Geçtan